سنتور، سازی زهی کوبه‌ای و یکی از برجسته‌ترین سازهای موسیقی سنتی ایرانی است. این ساز با بدنه چوبی ذوزنقه‌ای و ۷۲ سیم (در چهار ردیف) که با دو مضراب چوبی نواخته می‌شود، صدایی زنگ‌دار و شفاف تولید می‌کند. سنتور برای اجرای ردیف‌های موسیقی ایرانی در دستگاه‌هایی مانند شور، همایون و نوا مناسب است و در اجراهای سولو یا همراهی با آواز کاربرد دارد. کوک دقیق و تکنیک‌های مضراب‌زنی، نقش کلیدی در ایجاد تنوع صوتی این ساز دارند.
ریشه سنتور به ایران باستان بازمی‌گردد و در طول تاریخ در خاورمیانه و آسیای مرکزی تکامل یافته است. نوازندگان برجسته‌ای مانند فرامرز پایور و پرویز مشکاتیان این ساز را به اوج شهرت رساندند. یادگیری سنتور نیازمند تسلط بر تکنیک‌های مضراب، کوک و شناخت عمیق ردیف است. به دلیل صدای دلنشین و توانایی اجرای ملودی‌های پیچیده، سنتور در موسیقی سنتی و حتی تلفیقی جایگاه ویژه‌ای دارد و در فرهنگ ایرانی نمادی از ظرافت و زیبایی است.